ACHTERGROND

In het eerste boek, dat ik schreef in 1997, onderzoek ik hoe ik met de taal cerebrale processen kan nabootsen. Dit naar aanleiding van mijn hersenbeschadiging uit 1994.

In de jaren hierna ben ik intensief gaan beeldhouwen. Ik werkte vanuit de door mij opgerichte beeldhouwerij in de voormalige fietsenstalling van Camping Zeeburg. En ook bij een collectief in Zweden, een aantal werkplaatsen in Italië en tijdens symposia elders in de wereld.

Nabootsing met de taal maakt plaats voor nabootsing met steen. Met mijn beelden onderzoek ik de lichamelijke aspecten van gebrokenheid, deze worden weergegeven in en met – composities van – gespleten graniet. Nabootsing van fragmentatie, heruitvinden en opbouw. In vrijwel al het werk is sprake van herhaling van delen.

De lijnen in het grafisch werk dat volgde op het beeldhouwwerk zijn strak maar bruut. Alle vormen in deze – mensgrote – werken zijn gebaseerd op lichaamscontouren. De lijnen zijn in het koper gezet met beide handen, mijn rechter – ongecontroleerde – hand en mijn linker – niet dominante- hand.

Er volgt een aantal fotoboeken en een lang gedicht (‘Stof’) over de tijd.

In 2009 verschijnt de beeldroman ‘Geboortegrond’. Hierin stelt het (Scandinavische) landschap het lichaam en de moeder voor. De foto’s staan niet op zichzelf. Het zijn verwijzingen, ze overlappen elkaar, ze bemiddelen en maken verhoudingen nieuw. Ik onderzoek hoe ik met series van foto’s psychische processen kan nabootsen.  Geboortegrond is en boek zonder begin en zonder einde. Het is ontstaan zoals een boom groeit. Zonder waarom.

In 2015 volgt de fotovertaling van de Bijbel. Met dit boek – Paradisewill.com – wil ik iets van de weidsheid die ‘Geboortegrond’ kenmerkt, herhalen. Maar ik wil ook mijn blik naar buiten wenden. Het boek krijgt vorm vanuit de actualiteit maar staat ook in verband met de sociaalhistorische lading van deze eeuwenoude tekst. Mijn interpretatie is gebaseerd op opvattingen uit de bevrijdingstheologie. Ik onderzoek hiermee hoe ik op basis van deze tekst maatschappelijke processen kan weergeven. Met alle overeenkomsten die er zijn tussen verschillende delen van de wereld en de enorme verschillen binnen de overeenkomsten.

Voor mij als maker speelt het geheugen en de beperking van het geheugen een grote rol in het maakproces. Zo werk ik aan een fotoboek (werktitel Memory). Hierin stel ik het geheugen centraal. In dit boek is sprake van een bijna obsessief opnieuw inprenten van situaties en dingen. Het is als het ware een zichzelf verzamelend geheugen waarin verschillen en herhalingen nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn. Er zijn steeds kleine subtiele variaties. Mentale sprongetjes in tijd en ruimte.

Ik wil met dit werk onderzoeken hoe ik met deze foto’s en de vormgeving daarvan geheugenprocessen kan nabootsen.

Vanaf Pasen 2020 tot voorjaar 2023 werkte ik, samen met mijn dochter (12-16 jaar), naar aanleiding van de uitbraak van Covid-19, aan een boek over een stukje grond, midden in het Groene Hart. Het boek is aan het begin van de zomer van 2023 verschenen: ‘De wereld in het klein, de verrassende ontdekking van een oer-Hollands landschap.’ Het boek is in de herfst 2023 gepresenteerd in Museum Naturalis in Leiden.

Tot 2025 werk ik aan het kunstenaarsboek ‘Genen’. Ook werk ik aan een langlopend fotoproject over relaties van mensen met bijzondere bomen.

Op dit moment werk ik aan een fotoboek, werktitel ‘Oud Groen’, over de monumentale bomen van Amsterdam.

Mijn werk gaat over (nieuwe) verbindingen. Ik onderzoek herstel. In grote en kleine verbanden.

Winter 2024, Caroline Waltman (1970)